Choroba Wilsona to zaburzenia w przyswajaniu miedzi przez organizm. Miedź wydalana jest z organizmu przez wątrobę wraz z żółcią. Kiedy występują zaburzenia w wydalaniu miedzi przez organizm, miedź gromadzi się w wątrobie prowadząc do jej uszkodzenia i w konsekwencji do niewydolności. Co gorsza, kiedy wątroba przestaje magazynować miedź, trafia on do krwiobiegu, gromadząc się w mózgu, nerkach i oczach.
Choroba ta jest choroba genetyczną.
Zdarza się, że ostra niewydolność wątroby, w połączeniu z innymi objawami (drżenie rąk, napięcie mięśni, kłopoty z pisaniem, ślinotok, zaburzenia w wymowie oraz ruchowe) mylnie diagnozowana jest jako uzależnienie od alkoholu lub jeden z objawów schizofrenii. Podstawowym badaniem, umożliwiającym wykrycie choroby, jest wizyta u okulisty. Zwiększone odkładanie się miedzi w organizmie skutkuje bowiem powstaniem pierścienia Kaysera-Fleischera w rogówce oka, łatwego do wykrycia przez okulistę. Innym badaniem, pozwalającym zdiagnozować chorobę jest biopsja wątroby (by ocenić zawartość miedzi) oraz badanie poziomu ceruloplazminy w surowicy.
Leczenie polega na zastosowaniu leków obniżających wchłanianie miedzi oraz usuwających z organizmu jej nadmiar. Oczywiście niezbędna jest odpowiednia dieta z uwzględnieniem pokarmów ubogich w miedź. W lekkich i średnich przypadkach choroba jest całkowicie uleczalna, w przypadkach ciężkich może być konieczna transplantacja wątroby. Nieleczona lub niezdiagnozowana może doprowadzić nawet do śmierci.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby dzielić się z innymi swoją wiedzą.