Jak być autorytetem dla własnego dziecka? - Artykuł
Znajdź nas na

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

Jak być autorytetem dla własnego dziecka?

Sam fakt bycia rodzicem nie oznacza wcale tego, że dziecko będzie postrzegać ojca i matkę jako swój autorytet i wzór, który chce naśladować. Zostanie autorytetem własnego dziecka, to ciężka i żmudna praca, którą warto wykonać. A jak to uczynić?

Jak być autorytetem dla własnego dziecka?
- Dziecka nie można traktować przedmiotowo. Szacunku nie należy tylko wymagać, ale również samemu go okazywać – napisała na naszym forum pchelka, mama trzyletniego Kubusia.

Madalenadelamur
co prawda nie jest jeszcze mamą, dopiero czeka na dziecko, ale już wie, jak chce osiągnąć sukces.
-  Chcę być dla swojego dziecka autorytetem poprzez pokazywanie mu, co jest dobre, a co złe – napisała na naszym forum.

Mama Julki
przedstawia na forum Familie.pl trzy rzeczy będące jej zdaniem podstawą do zbudowania autorytetu własnej osoby w oczach dziecka, a są to: okazywanie miłości, konsekwencja i dawanie dobrego przykładu.
Co na to wszystko specjalista? 

Dariusz Poniewozik
, psychoterapeuta ze świetlicy terapeutycznej nr 2 w Olsztynie, ekspert portalu Familie.pl:

Coraz trudniej rodzicom jest być autorytetem dla własnych dzieci. Im dziecko starsze, tym jest gorzej. Małe dziecko, takie do ósmego roku życia zawsze przychodzi do rodzica i mówi mu o wszystkim i o wszystko go pyta. Dziecko, które idzie do szkoły poszerza krąg osób, które zna, ma więcej znajomych. Poszerza się więc wachlarz osób, które mogą stać się jego autorytetem. Teraz rodziców w tym głowa, aby dziecko nie przestało ich postrzegać, jako swojego autorytetu. 

Rodzic musi cały czas pracować, ponieważ jeśli straci swój autorytet w oczach dziecka, bardzo ciężko będzie mu go odbudować. Dlatego ciągle należy z dzieckiem rozmawiać. Ale ta rozmowa nie może tylko dotyczyć problemów dziecka. Rozmawiać powinno się o wszystkim. Dziecko powinno być traktowane, jak partner do rozmowy. Dziecko musi też czuć, że ma swoje zdanie w domu. Rodzice planują sprowadzić jakiegoś zwierzaka, niech spytają dziecko, jakiego chce psa – niech dziecko czuje się ważne i docenione.

Kolejna sprawa. Dziecka nie wolno okłamywać. Każde oszustwo prędzej, czy później zostanie ujawnione i wtedy rodzic automatycznie staje na przegranej pozycji. 

Skupianie się wyłącznie na wadach dziecka jest kolejną ślepą uliczką. Zamiast strofować dziecko za kolejną jedynkę z matematyki, pochwalmy go za piątkę z historii. Niech czuje, że rodzice widzą w nim nie tylko słabego matematyka, ale dobrego historyka. Jego morale wzrośnie, a co za tym idzie będzie bardziej ufny wobec rodziców. 

Zaufanie i konsekwencja – oprócz rozmowy to jest fundament, na którym rodzic powinien budować swój autorytet.  Jeśli dziecku się mówi, że może przyjść do rodzica z każdą sprawą, a potem karze je za to, że np. przyszło i powiedziało, że się upiło z kolegami. Gdzie tu konsekwencja? Dziecko mając świadomość, że może zaufać rodzicowi przyjdzie do niego z każdą sprawą. Nie może wtedy więc spotkać go rozczarowanie w postaci kary, bo można być pewnym, że dziecko drugi raz nie przyjdzie do rodziców z żadnym problemem.

Rodzic nie może być w tyle za modą. Musi być na bieżąco jeśli chodzi o telewizję, czy Internet, aby dziecko nie zauważyło, że czegoś nie umie, albo nie wie. Gdy dziecko zada pytanie raz, drugi, czy trzeci i usłyszy odpowiedź „nie wiem”, to jaki to jest autorytet. Tak samo z telewizją. Jeśli dziecko ogląda programy, czy filmy, w których się śpiewa, grajmy mu jakieś melodie, żeby wiedziało, o mój tata / moja mama też umie grać. Wtedy szansa, że Hannah Montana nie będzie dla dziecka większym autorytetem, niż jego rodzic.

Marcin Osiak
m.osiak@familie.pl

Najnowsze komentarze

  • Awatar użytkownika Mama Julki
    Mama JulkiIkona zgłaszania komentarza
    <span><!--ReplyCorner--><div class="forumReplyCorner">Odpowiedź na #5</div><!--ReplyCornerEnd--><div style="margin: 5px; color: #aaaaaa"><strong>cusia napisał 2010-11-16 09:03:35</strong><div style="border: 1px dotted #666666; padding: 5px; font-size: 10px; color: #666666; background-color: #f4f4f4"><strong>Ja mogę dodać jeszcze że jeżeli rodzice,bądź opiekunowie nie okazują wobec samych siebie szacunku np.poprzez kłótnie czy lekceważenie to nasi "mali obserwatorzy"</strong><strong> (a przecież muszą brać od kogoś wzorce) będą uważali że tak trzeba. </strong></div></div>Oczywiście Cusia. Przykład jest bardzo ważny! dzieci są naszymi małymi odbiciami, jeśli chodzi o przejmowanie wzorców.</span>
  • Awatar użytkownika annas82
    annas82Ikona zgłaszania komentarza
    <span>Ciężka sprawa. Napewno wymaga to dużego wysiłku od rodziców, bo dzieci nas obserwują nawet wtedy kiedy nam sie wydaje że tak nie jest.<div id="forummessagefooter">Dum spiro, spero.</div></span>
  • Awatar użytkownika Sonia
    SoniaIkona zgłaszania komentarza
    <span><div style="margin: 5px; color: #aaaaaa"><strong>cusia napisał 2010-11-16 09:03:35</strong><div style="padding: 5px; font-size: 10px; color: #666666; background-color: #f4f4f4; border: 1px dotted #666666"><strong>Ja mogę dodać jeszcze że jeżeli rodzice,bądź opiekunowie nie okazują wobec samych siebie szacunku np.poprzez kłótnie czy lekceważenie to nasi "mali obserwatorzy"</strong><strong> (a przecież muszą brać od kogoś wzorce) będą uważali że tak trzeba. </strong></div></div>Całkowicie się z Tobą zgadza. Najpierw trzeba szanować innych, wtedy inni będą sznowaś Ciebie. Tak zawsze powtarzała mi mama i uważam, że miała dużo racjo Przecież dzieci są bardzo dobrymi obserwatorami. Więc należy dać im przykład swoim zachowaniem i szacunkiem dla innych osób.</span>