Małe dzieci często nie radzą sobie z emocjami – wybuchy płaczu, rzucanie zabawkami, czy dąsanie się, gdy nie wszystko idzie po ich myśli. I jest to zupełnie naturalne, bo emocje są częścią naszego życia a rolą rodzica jest pomóc dziecku tę emocję zauważyć, nazwać i określić, a także nauczyć jak sobie z nią poradzić. Maluchy dopiero uczą się świata emocji, gdy tymczasem dzieci przedszkolne, czy szkolne mogą się uczyć jak z emocjami pracować. Przybliżymy 3 ważne emocje, o których warto z dzieckiem porozmawiać.
Jak rozmawiać z dzieckiem o gniewie?
Gniew jest szybką i naturalną emocją, gdy coś dziecko zdenerwuje lub nie dzieje się po jego myśli. Bodźce wywołujące w dziecku frustrację i złość, mogą prowadzić w konsekwencji do mało przyjemnych zachowań – jak np. rzucenie zabawką trzaskanie drzwiami, czy nawet popchnięcie kolegi.
Jak reagować? Zidentyfikuj i nazwij emocję dziecka. Możesz też użyć mimiki. Powiedz na przykład „Wygląda na to, że jesteś naprawdę rozgniewany (zły)” i naśladuj przy tym wyraz twarzy dziecka. Wyjaśnij tez dziecku, że czasami sprawy nie idą tak, jak byśmy chcieli, a to sprawia, że czujemy się źli i zdenerwowani. Naucz tez dziecko trochę inaczej reagować, następnym razem może spróbować mówić „Naprawdę nie lubię, kiedy ktoś mi zabiera zabawkę”. W ten sposób zbudujemy tez emocjonalne słownictwo malucha.
Smutek: jak go wyjaśnić dziecku?
Smutek może się pojawić w świecie dziecka z różnych przyczyn – utrata zabawki, brak ulubionego deseru, czy konieczność szczepionki lub badania. Ważne, aby pomóc dziecku zrozumieć i nazwać uczucie smutku.
Jak reagować? Porozmawiaj z dzieckiem i wyjaśnij mu to uczucie. Pokaż też dziecku, że przy nim jesteś, utul, wysłuchaj. Możesz je wspomóc jaką podobną historią ze swojego dzieciństwa lub z ulubionej książki o emocjach.
Zazdrość: jak sobie z nią poradzić?
Już nawet maluch potrafią być zazdrosne, gdy na przykład mama przytuli inne dziecko. Większość z nich biegnie i odsuwa mamę od konkurenta. Oczywiście wtedy jeszcze nie potrafią tego nazwać, ale starsze dzieci również mogą często doświadczać tej emocji.
Starsze dzieci mogą być zazdrosne o zabawki lub rzeczy posiadane przez innych. Czasem dzieje się tak z tęsknoty za jakimś dobre, ale bywa też brakiem poczucia pewności siebie. Ważne, aby w rozmowie o zazdrości pokazać pozytywy, aby odwrócić narrację od poczucia niepewności do poczucia pewności siebie.
Jak to rozwiązać? Nazwij to uczucie, wskaż też, że jest ono naturalne, gdy czegoś chcemy a nie zawsze możemy mieć. Postaraj się zaproponować dziecku jakieś inne rozwiązania sytuacji – na przykład wymianę zabawek. A co ważne: nie lekceważ uczuć dziecka. Nie mów, że to nie jest powód do płaczu, czy rozpaczy, gdy na przykład ulubiony kolega bawi się z kimś innym. Wysłuchaj, pociesz i spróbujcie znaleźć rozwiązanie – może jakieś zajęcia, aby dziecko mogło poszerzyć krąg przyjaciół.
CZYTAJ TEŻ >> 5 sposobów na nudę w Wielkanoc. Zabawy dla dzieci
