Wyjazd dziecka

Moje dzieci jak na razie na wakacje jeżdżą tylko do babci. Wiem, że są tam bezpieczne i nie martwię się o nie. Jedyne co mi doskwiera to tęsknota.

Mój starszy syn też jeździł do babci.Jednak z przyczyn nie ode mnie zależnych,przestałam go tam puszczać....Niedawno wrócił od swojego ojca, i jest bardzo zadowolony.Ja zresztą też:))) Nie martwię się zbytnio na wyrost,ale też nie jestem spokojna:)Tym bardziej,że jest alergikiem i bierze leki.

Czasem dobrze wyłączyć umysł od czarnego widzenia:) Będzie dobrze, wspaniale, niech dobre myśli z nią jadą na tę kolonię :)

My jeździliśmy na takie wypady. Niech i nasze dzieci jeżdżą. Wbrew temu co się nam wydaje świat aż tak bardzo się nie zmienił. I jeżeli mamy mądre i odpowiedzialne dziecko to nie powinniśmy się zadręczać czarnymi myślami. I psuć dziecku radości z wakacji własnym niepokojem.

Moja Karolina jeździła do sanatorium... Też się gdzieś tam w śrdoku terepałam, ale znając swoje dziecko wiedziałam, że mogę jednak być spokojną... I nawet nie wydzwaniałam zbyt często, żeby nie okazać braku zaufania... Pewnie, że przeżywałam te rozstania... No i ten pierwszy wyjazd był najgorszy... Kolejne już nie... I jak ktoś mądrze powiedział: dzieci nie chowamy dla siebie tylko dla świata... Głowa do góry Anetko... Dacie radę.. Obie!

Mąż twierdzi,że mam syndrom "kwoki".Dla mnie najlepiej by było gdyby wszyscy siedzieli w domu, blisko mnie, otuleni poduchami by przypadkiem się nie potłukli.Pod kloszem.Wiem,że tak nie można.Tak bym chciała a robię inaczej.Uczę dzieci samodzielności.Wyznaję,że dziecko musi poznać świat po przez swoje doświadczenia.Musi polizać kamień,stłuc kolano,itp.(oczywiście w granicach rozsądku).Raczej nie jestem nad opiekuńcza,nie trzęsę się nad nimi.Uczę dzieci podejmowania samodzielnych decyzji i ponoszenia konsekwencji.Wiem,że dzieci muszą nauczyć się życia "same" ale z naszą małą pomocą. No cóż wszyscy będziemy bogatsi w nowe doświadczenia. Ale jak to prawie każda matka,myślę i przeżywam.Swoimi obawami dzielę się tylko z mężem i Wami. Dziękuje

Wyjazd mojego małego był totalną porażką. Nie za bardzo chciał jechac i całą kolonie płakał mimo, że znał parę dzieci. Schudł niesamowicie i od tamtej pory kolonia=kara więc nigdzie nie jeździ. No chyba, że z Ciocią pchełka do zoo :)

Wiesz, to wszystko zalezy od dziecka. Ja niezbyt miło wspominam wyjazdy na kolonie i właściwie nie były mi one do niczego potrzebne. Czułam się zagubiona i już.